خونه مون! :)

به نام خدای رحمن و رحیم

سلام

----------------

یه کارهایی هست که وظیفه ی آدم نیست، اما انجام دادنش می تونه دل دیگرون رو خیلی خوشحال کنه، و دریغ کردنشون ممکنه تا مدت ها دل طرف مقابل رو خیلی به درد بیاره، تا مدت خیلی طولانی..

گاهی انجام دادن این کارا سختی خاصی هم نداره، یا فوقش ممکنه یه کم، خیلی کم برای آدم سخت باشه. نمی گم همیشه، اما کاش تاجایی که بتونم این شاد کردن ها رو از دیگران، به خصوص عزیزام، دریغ نکنم...

حتی ممکنه من دو روز دیگه یادم بره که همچین کاری رو کردم، اما اون دلی که شاد شده احتمالاً هیچ وقت فراموش نکنه اون حس خوب و شاد رو..

این که از این رفتار آدم سوءاستفاده بشه یا نشه دیگه بستگی به طرف مقابل داره، که خب باید حواسمون به این هم باشه دیگه. اما خداوکیلی همه هم این طور نیستن که لطف آدم رو وظیفه بدونن.

کاش یاد بگیرم این شاد کردن رو از عزیزام دریغ نکنم.. چی ازم کم میاد اگه باعث بشم دلی شاد شه؟ چرا از هم دریغ کنیم حس های خوب رو؟

-----------------------

پ.ن. پست پایین که گفتم دلم می خواد خودخواه و مغرور و فلان بشم، همون طور که همون جا هم گفتم، منظورم فقط توی یه شرایط خاص و بعضی آدمای خاص بود.