خونه مون! :)

به نام خدای رحمن و رحیم

سلام

--------------

امشب یه پست از یه وبلاگی رو خوندم که...

ینی ریختم پایین اصن.. تیکه هامم به این زودی جمع نمی شه... ینی اصن نمی شه؛ نمی خوامم که بشه! :"(

یه وقتا دلم می خواد که اصن... نمی دونم؛ یه وقتایی نمی خوام آدم باشم! دلم می خواد بد بشم! یه وقتایی بد می شم..

هی ریحان.. نه.. دلتو صاف کن و لبخند بزن فقط...

به هم ریختم مثل دریا زمونی که موجو به کام خودش زهر کرده

به هم ریختم مثل آتشفشانی که با هرچی غیر از خودش قهر کرده...

اون دل صاب مردتو صاف و بی کینه کن و لبخند بزن..

اون بالایی حواسش بهت هست..

هوا حال می ده، واسه گریه کردن، شب ه و خیابونو غرق سکوته

چقد باشکوهه، همین گریه وقتی، تصور کنی که خدا روبروته...

بغضتو درسته قورت بده، دلتو صاف کن و فقط لبخند بزن...

یکی اون بالا هست که زیر و بم روزگارتو می دونه.. بالاخره یه جایی خودشو نشون می ده... (نشون می ده خودشو واقعاً؟! :"( )