خونه مون! :)

به نام خدای رحمن و رحیم

سلام

--------------

شاید اصلاً چیز مهمی نباشه برای خیلی ها، اما منم مثل خیلی های دیگه عادت دارم به فراخور حالم، خوب یا بد یا معمولی و نیمه ابری و غیره، آهنگ یا آهنگ هایی رو گوش بدم، اونم خیلی زیاد، این قدری که.. که.. نمی دونم چه قدر خب! :))

اما امان از وقتی که خودتم ندونی چه حالی داری...

یه وقتایی آدم حواسش نیست که چقدر بلاتکلیف ه...

مثل من توی این مدت اخیر (خودمم نمی دونم چه مدته!)

اما این روزها تا می خوام آهنگی گوش بدم، سرگردون می شم بین انبوهی از آهنگ ها.. با مضامین مختلف...

و وقتی حتی یک دونه شون هم نظرمو جلب نمی کنه، تازه می فهمم که چقدر هیچ حسی ندارم.. چقدر هیچ حالی ندارم! چقدر بین زمین و هوام.. چقدر دونخطه خطم.. چقدر.. چقدر...

که خب این مدت معمولاً آهنگی گوش نمی دم و به سکوت پناه می برم.. قشنگی سکوت به اینه که هررررر حسی که داشته باشی، حتی حس ِ بی حسی، می تونه با احوالت یکی و منطبق بشه...

گاهی هم که مثل الآن از سکوت خسته می شم و چند تا آهنگ می ذارم، بدتر آزارم می دن و ناآروم می شم، چون مضمون هیچ کدومشون، خوب یا بد، شاد یا غمگین، هیچ کدوم حال الآن من نیست!