خونه مون! :)

به نام خدای رحمن و رحیم

سلام

---------------

امسال به هم ریخته تر از سال های پیش هستم..

امسال دلم می خواد به جای تمام اعمال ذکر شده ی این شب ها، یه گوشه بشینم و به تمام اعمال خودم توی این سال ها فکر کنم...

امسال به جای این که ببینم کدوم اعمال این شب از قلم افتاده که در حد توان اجراش کنم، دلم می خواد بشینم یه گوشه و خووووب فکر کنم که توی این سال ها، چه کارهایی رو از قلم انداختم که حالا به این جا رسیدم..

باید بفهمم «کجای قصه گم شدم؟ چی شد به این جا رسیدم؟!»

امسال دلم می خواد خودم رو توی قید و بند خوندن بندهای جوشن کبیر قرار ندم، و به جاش هر لحظه صدبار و هر بار 10 مرتبه بگم: یا الله! به حق اسم اعظمت دستم رو بگیر.. بدجوری زمین خورده م، فقط تو برام موندی..

اللهم انی اسئلک.. به حق آبروی بندگان با آبروت دستم رو بگیر..

امسال دلم می خواد قرآن که به سر می گیرم، واقعی و از ته دل معصومین رو صدا بزنم..

به هر کدوم که برسم، نه روضه ی اون ها که روضه ی دل خودم رو بخونم و زار بزنم..

بعد به امام رضا که برسم، دلم بیشتر بشکنه.. خودش می دونه چرا... :"(

بعد چشمام رو ببندم و با یاری تصاویر حک شده توی روح و جانم، خودم رو در حال وارد شدن به صحن جامع رضوی (از باب الرضا) تصور کنم، و مسسسسست بشم از حس و عطر نابش..

بعد یهو یادم بیاد دو سال پیش رو.. و بی هیچ صدایی بشکنم... و هی زیر لب بگم: از مهمون نوازی به دور بود که اون طوری و به اون وضع... :"( اونم چه کسییییی رو.. :"(

و بعد دست بکشم روی سر خودم.. و خودم رو دلخوش کنم که شاید دلیلی داشته..

بعد به امام زمان که برسم، خیالات ببافم و بگم آقا، اگه مثلاً زمان صدر اسلام بود و اماممون غائب نبود، ممکن بود خودم رو یه جایی بهت برسونم و بهت بگم...

و بعد غبطه بخورم به آدم های اون زمان ها..

و بعد با خودم بگم دخترجان! همین طوری هم بگی می شنوه...!

و بعد با خودم بگم اما من دلم حضور می خواد.. تعارف که نداریم، با این که می دونم می شنوه، اما معرفتم کمه و انگار حتماً چشمان سرم باید ببینه تا آروم تر بشم..

امسال.. امسال.. امسال..

امسال خیلی سال عجیبی ه..

--------------

خدایا.. همه ی مریض ها رو شفا بده.. همه ی دل های خسته رو شفا بده.. همه ی دست های خسته رو بگیر.. همه ی اشک ها رو خودت با دست خودت پاک کن.. دست بکش روی سرمون.. محکم بغلمون کن.. نذار تنها بمونیم...

التماس دعا...