يعني همه ي حرف هاي نگفته ام که تموم ميشه..ميرسه به بن بست.. عين يه بومرنگي که مي خوره تو ديوار! خرد ميشه ميشکنه.

يه حس خاصي داره اتفاقا اون نقطه اخر! يعني خيلي سنگين ميکنه...

انگاري ميخواد بگه همه حرف هايي که نمي گم، و هر گز هم گفته نمي شن.

حسه ديگه...ولي در چارچوب قواعد نگارشي نمي گنجد درست ميگي